Kronik lenfositik lösemi (KLL) zarar verici bir kan hastalığıdır, beyaz kan hücrelerinin lentoid dokuda sayısı artar. KLL hastalığında, anormal lenfositler, (ayrıca lösemi hücreler olarak adlandırılır.) sağlıklı beyaz kan hücreleri yerine üretilir ve zamanla birikir. Sağlıklı olmayan kan hücrelerinin sayısı arttıkça, sağlıklı hücreler için alan azalır. Daha az sağlıklı hürelerin kombinasyonu ve KLL lenfositlerinin enfeksiyonlarla mücadelede zayıf olması sık enfeksiyon , anemi ve kolay kanamaya neden olabilir.Bu hastalık yavaş ilerler ve kontrolsüz bir şekilde lenfoid doku birikmesi ve genişlemesi vücudun çeşitli bölgelerinde meydana gelebilir: Lenf bezleri, dalak, kemik iliği ve akciğerler gibi… KLL yetişkinlerde en sık görülen lösemi türüdür ve çocuklarda çok nadir görülür. Bireylerin çoğunda, kronik lenfositik lösemi, hızlı bir B lenfosit hücresi üretiminin (enfeksiyonla savaşmaya yardımcı olacak antikorların üretilmesinden sorumlu bir tür beyaz kan hücresi) sonucudur.

Daha önce T lenfositlerinden türetilen KLL olarak adlandırılan, başka bir hastalık olan T hücresi olimpiyatik lösemi olarak yeniden adlandırıldı. Bu T hücresi hastalığında hücrelerin büyümesi çok daha hızlı olma eğilimindedir. Mutasyona uğramamış IgVH (Ig-mutasyona uğramamış KLL) ve mutasyona uğramış IgVH’ye (Ig mutasyona uğramış KLL) sahip hücreleri ayırt etme yeteneği, hastalığın seyrini (prognoz) tahmin etmede çok önemli hale gelmiştir. Ig-mutasyona uğramamış KLL’si olan hastalar, tedavi için çok daha kısa bir süreye sahiptir ve ortalama hayatta kalma süresi, modern tedavinin başlangıcından 25 yıl önce bile, Ig-mutasyona uğramış KLL hastalarına kıyasla daha kısa bir ortalama yaşam süresine sahiptir. Bununla birlikte, bu hayatta kalma süreleri çok daha eski verilere dayanmaktadır ve gelişmiş tedavilerle artık daha uzun. Prognozun bir diğer önemli belirleyicisi, özellikle iki yüksek riskli kromozom anomalisi, kromozom 17 kısa kolunun kaybı veya kromozomun uzun kolu 11’in kaybedilmesiyle ilgili olarak, KLL’nin kromozom yapılışıdır. prognozu çok tahmin edilebilirdir. KLL genellikle çok yavaş ilerlediği için, çoğu hasta acil tedaviye ihtiyaç duymaz ve bazıları yaşamları boyunca bile buna ihtiyaç duymaz. Tedavi halen bu prognostik faktörlere değil, temel olarak semptomlara veya kan saymalarına dayanmaktadır.

Belirti ve Semptomlar:

Kronik lenfositik lösemili hastaların yaklaşık% 50-75’i ilk tanı konduğunda hiçbir belirti göstermez. Hastalık rutin muayene veya kan testi sırasında keşfedilir. Semptomlar, KLL, Ig mutasyona uğramış ve Ig mutasyona uğramamış iki alt bölümü arasında benzer olabilir, ancak Ig-mutasyona uğramamış KLL ilerlediğinde, tipik olarak daha erken semptomlar ortaya çıkabilir. Kronik lenfositik lösemi belirtileri; yorgunluk, kilo kaybı, iştahsızlık (iştahsızlık), zor nefes alma, düşük dereceli ateş, genişlemiş bir dalak nedeniyle karın bölgesinde dolgunluk hissi ve gece terlemeleri olabilir. Deri enfeksiyonları, akciğerlerin sıvı ve iltihabı (zatürree) ve sinüslerin iltihabı (sinüzit) gibi bakteriyel enfeksiyonlar sıklıkla görülür. Hastalık ilerledikçe, hasta enfeksiyonlarla savaşma yeteneğini kaybeder. Viral enfeksiyonlar artan bir endişe haline geliyor. Hastalığın sonraki aşamalarında, karaciğer, dalak ve lenf bezlerinin büyüklüğü giderek artabilir. Kronik lenfositik lösemi ayrıca cilt, göz soketi (yörünge), göz kapaklarının içini kaplayan mukoza, (konjonktiva), akciğerler, göğsü (plevra), kalp ve gastrointestinal sisteme saldıran mukoza gibi diğer dokuları da istila edebilir. Şişlik ve ciltte sarı bir pigment (sarılık) da oluşabilir. Ulusal Kanser Enstitüsü, bu hastalığın evrelemesinin altı adımlı bir tanımını yayınladı. Evreleme tedavi ve yönetim planını belirler.

Evre 0: Kandaki lenfositlerin bolluğu, ancak başka lösemi belirtisi yok; lenf bezleri, dalak, karaciğer, kırmızı kan hücreleri ve trombositler normaldir.

Evre I: Çok fazla lenfosit; lenf düğümleri şişmiş; dalak ve karaciğer, eritrositler ve trombositler kadar normaldir.

Evre II: Çok fazla lenfosit; lenf düğümleri, dalak ve / veya karaciğer şişmiş.

Evre III: Çok fazla lenfosit; çok az kırmızı kan hücresi (anemi); lenf düğümleri şişmiş; dalak ve / veya karaciğer şişebilir.

Evre IV: Çok fazla lenfosit; çok az trombosit (zor kan pıhtılaşması); lenf düğümleri, dalak ve karaciğer şişebilir; çok az kırmızı kan hücresi (anemi).

Refrakter (tedavisi güç) : KLL standart tedavilere cevap vermez.

Nedenleri:

Kronik lenfositik löseminin kesin nedeni bilinmemektedir. Kan üreten hücrelerin DNA’sında çoklu genetik mutasyonlar meydana gelir. Bu mutasyonlar kan hücrelerinin enfeksiyonla mücadelede etkili olmayan anormal lenfositler üretmesine neden olur. Genellikle, KLL’li bir hastada anormal bir kromozom bulunur. Çoğu zaman bu anormallik bir silme veya bir kromozomun bir bölümünün kaybıdır. Kromozom 13’ün bir kısmının kaybı, en yaygın silme, ayrıca kromozom 11 ve 17 silmedir. Bazen ekstra bir kromozom 12 vardır (trizomi 12).

Diğer nadir komozom anormallikleri de bildirilmiştir. Bilim adamları, bu anormalliklerin KLL’nin nedenselleştirilmesinde önemli olduğunu bilmektedir, ancak KLL’nin gelişiminde hangi genlerin rol oynadığı henüz net değildir. Bununla birlikte, yaygın kromozomal anormallikler prognostik olarak önemlidir, ancak, hızlı hastalık ilerlemesini öngören kromozom 11 ve 17’nin silinmesiyle. KLL teşhisi konan birinin birinci sınıf akrabaları, yani ebeveynleri, kardeşleri veya çocukları, KLL gelişimi konusunda 5-7 kat daha fazla şansa sahiptir.

Etkilenen Nüfuslar:

Kronik lenfositik lösemi, birçok ailede bulunan en yaygın lösemi türüdür. Erkeklerde kadınlardan iki kat daha sık görülür ve hastalarda ortalama başlangıç yaşı 72’dir. Aynı zamanda beyaz olanlarda veya Rus ve Doğu Avrupa Yahudi mirası olanlarda daha yaygındır. Hastalığın görülme oranı yaşla birlikte artar. KLL neredeyse hiçbir zaman çocukları etkilemez ve otuz yaşın altında nadirdir. Amerika Birleşik Devletleri’nde her 100.000 kişiden üçünün KLL geliştireceği düşünülmektedir, ancak bu hafife alınabilir.

İlgili Bozukluklar:

Aşağıdaki bozuklukların belirtileri, kronik lenfositik lösemi hastalığına benzer olabilir. Karşılaştırmalar ayırıcı tanı için faydalı olabilir. B hücresi prolenfositik (B ve T lenfositlerinin öncü hücreleri) lösemi (PLL), nadir görülen, agresif bir lösemi şeklidir. Prolenfositler, birincil işlevi bakteri ve virüslerle savaşan antikorları salgılamak olan olgunlaşmamış beyaz kan hücreleridir. Bu toksinlerle savaşırken, hücresel hatıralar genellikle gelişir, bu yüzden insanlar genellikle suçiçeği ile bir defadan fazla kasılmazlar. Bu hastalığın en önemli özelliği, bu uyarlanabilir bağışıklığın eksik olmasıdır. Bu lösemi, şişmiş bir dalak, kilo kaybı, yorgunluk ve kemik iliğinde ve / veya kanda yüksek konsantrasyonlarda propilfositlere neden olabilen aşırı büyük propolisitler ile karakterize edilir. Bazen CLL daha refrakter hale geldiğinde, PLL’ye doğru evrim gösterir. Richter sendromu, KLL olan hastaların% 3-15’inde gelişir. Richter’in sendromu çok agresif bir lenfoma şeklidir. Bir hasta, KLL’lerinin Richter sendromu içinde geliştiği zaman karşılaşabileceği genel semptomlar lenf bezlerinin, dalak ve karaciğerin şişmesi, yüksek ateş, karın ağrısı ve hatta daha fazla kilo kaybıdır.

Kan sayımı da kötüleşecek. Richter sendromunun prognozu çok kötüdür, ancak lenf nodu biyopsisi ile teşhis edilebilir. Tedavi, mümkünse kemoterapiyi ve ardından kök hücre naklini içerir.

Tüylü hücreli lösemi (HCL):

B lenfositleri olarak bilinen beyaz kan hücrelerinde anormal değişikliklerle karakterize nadir bir kan kanseri türüdür. Kemik iliği, yüzeylerinde bulunan ince tüy benzeri çıkıntılar nedeniyle “tüylü hücreler” olarak bilinen bu kusurlu hücrelerin çoğunu oluşturur. Tüylü hücrelerin aşırı üretimi ve birikmesi, bazı beyaz kan hücrelerinin (nötrofiller [nötropeni]), kırmızı kan hücrelerinin (anemi) veya trombositlerin anormal bir azalması da dahil olmak üzere normal kan hücrelerinin (panitopeni) eksikliğine neden olur. Etkilenen bireyler genellikle kansızlıktan kaynaklanan yorgunluk ve halsizlik gösterirler.Etkilenen bireyler genellikle anemi (anormal derecede düşük kırmızı kan hücreleri seviyeleri), ateş, kilo kaybı ve / veya anormal şekilde genişlemiş dalak (splenomegali) nedeniyle karın rahatsızlığı nedeniyle halsizlik ve halsizlik gösterir. Ek olarak, etkilenen bireyler biraz genişlemiş karaciğerlere (hepatomegali) sahip olabilir ve nadiren morluk ve / veya ciddi enfeksiyonlara karşı hassas olabilir.

Tüylü hücreli löseminin kesin nedeni bilinmemekle birlikte, neredeyse tüm vakalarda B-raf geninde belirli bir mutasyon vardır. (Bu hastalık hakkında daha fazla bilgi için, Nadir Hastalık Veritabanında arama teriminiz olarak “lösemi, kıllı hücre” yi seçin.) ” Hodgkin olmayan lenfomalar (NHL’ler), lenfatik sistemin bir grup kanseridir. Bağışıklık sisteminin bir parçası olarak çalışan lenfatik sistem vücudun enfeksiyon ve hastalıklara karşı korunmasına yardımcı olur. NHL’ler genel olarak anormal B lenfositlerden (B hücreli lenfomalar) ve anormal T lenfositlerden (T hücreli lenfomalar) türetilen lenfomalar olarak sınıflandırılabilir. Kötü huylu lenfositlerin anormal, kontrolsüz büyümesi ve çoğalması (çoğalması), dalak ve kemik iliği gibi diğer lenfatik dokuların dahil olduğu belirli bir lenf düğümü bölgesi veya bölgelerinin genişlemesine neden olabilir; ve potansiyel olarak hayati tehlike oluşturan komplikasyonlarla sonuçlanan diğer vücut dokularına ve organlarına yayılır. Spesifik semptomlar ve fiziksel bulgular, katılımın kapsamına ve bölgelerine ve diğer faktörlere bağlı olarak kişiden kişiye değişebilir. Lenf nodu grupları vücutta, boyunda, kolların altında (aksilla), dirseklerde ve göğüste, karın bölgesinde ve kasıkta bulunur. Hodgkin olmayan lenfomaların semptomları anemi (anormal derecede düşük seviyelerde kırmızı kan hücreleri), kilo kaybı, ateş, gece terlemesi ve halsizlik olabilir. Manto hücreli lenfoma (MCL), Hodgkin olmayan lenfoma grubuna aittir. MCL, manto bölgesi olarak bilinen lenf düğümünün bir bölgesi içindeki malign B lenfositlerden gelişen bir B hücreli lenfomadır.

Çeşitli tahminlere göre, MCL Amerika Birleşik Devletleri ve Avrupa’da yetişkin NHL’lerin yaklaşık yüzde 2 ila 7’sini temsil etmektedir. Kadınlardan daha fazla erkek ve çoğunlukla 50 yaş üstü kadınlarda görülür. Etkilenen birçok kişi, sıklıkla çoklu lenf bezleri, dalak ve potansiyel olarak, kemik iliği, karaciğer ve / veya sindirim (gastrointestinal) kanalının bölgelerini içeren ilgili bölgelerle, teşhis sırasında yaygın hastalığa sahiptir. Kronik miyeloid lösemi, vücudun geniş kemiklerinde (kemik iliği), dalakta, karaciğerde ve kanda bulunan süngerimsi dokuda beyaz kan hücrelerinin aşırı gelişimi ile karakterize, nadir görülen bir miyeloproliferatif hastalıktır. Hastalık ilerledikçe, lösemik hücreler, bağırsak yolu, böbrekler, akciğerler, gonadlar ve lenf düğümleri dahil olmak üzere vücudun diğer alanlarını istila eder. Miyelodisplastik sendromlar (MDS), kemik iliği içinde kan hücrelerinin yanlış gelişmesi sonucu ortaya çıkan nadir bir kan bozuklukları grubudur. Üç ana kan hücresi türü (yani kırmızı kan hücreleri, beyaz kan hücreleri ve trombositler) etkilenir. Yanlış şekilde gelişen bu kan hücreleri normal olarak gelişemez ve kan dolaşımına girer. Sonuç olarak, MDS’li bireylerde anormal derecede düşük kan hücresi seviyeleri vardır (düşük kan sayımı). MDS ile ilişkili genel semptomlar, yorgunluk, baş dönmesi, halsizlik, morarma ve kanama, sık enfeksiyonlar ve baş ağrısıdır. Bazı hastalarda,

MDS kemik iliğinin yaşamı tehdit edici başarısızlığına ilerleyebilir veya akut bir lösemiye dönüşebilir.

Teşhis:

CLL en çok, rutin kan çalışmalarında anormal derecede yüksek bir beyaz kan hücresi sayımı fark edildiğinde keşfedilir. Aşağıdaki testlerden biriyle tanı konulabilir:

1. Komple kan hücresi sayımı – Bu test her tür kan hücresi, beyaz kan hücresi, kırmızı kan hücresi ve trombosit sayısını ölçer. Belli bir tür beyaz kan hücresi olan yüksek sayıda B hücresi CLL’yi gösterebilir.

2. Akış sitometrisi – Bu testte, kan hücreleri, habis olup olmadıklarını (kanserli) belirlemek için antikorlarla incelenir. Bu test, diğer hastalıklar ile birlikte KLL tanısını koymaktadır.

3. Kemik iliği biyopsisi – Bu test, bir kemik iliği örneği çıkarılarak ve löseminin ne zaman mevcut olduğunu belirlemek için incelenerek yapılır. Bu genellikle KLL’nin ilk tanısını koymak için gerekli değildir, çünkü kan üzerinde sitometri yapılabilir.

4. Lenf nodu biyopsisi -L lenf nodlarının biyopsisi kanserin lenfatik sisteme yayılıp yayılmadığını belirleyebilir. Olası KLL seyrini tahmin etmek için doktorunuz daha özel testler önerebilir. Özel testler tedaviye yanıtı ve nüks olasılığını tahmin edebilir, ancak tedavi kararı hala klinik parametrelere dayanır – nasıl hissedersiniz, kan sayınız, lenf bezleri vb. Klinik Test ve Çalışma Düzenli kan testleri ve fiziksel muayeneler, ilerlemenin belirtilerini dikkatle izlemek için kullanılır, çünkü erken dönem KLL’nin ilerlemesi yıllar alabilir. Genel olarak sadece kan testleri ve fiziksel muayeneler, kan kimyaları ve antikor testleri ile birlikte rutin hastalık izlemesi için gerekli olan tek şeydir. Standart Terapiler tedavi KLL tedavisi, hastalığın evresi, semptomlar ve prognozu temel alır. KLL’li hastalar yıllarca semptom göstermeyebilir ve özel bakım gerektirmez. Bununla birlikte, hastalığın ilerleyen aşamalarında, kemoterapi yaygın bir tedavi seçeneğidir. Başka bir tedavi seçeneği, proteinleri kanser hücrelerine bağlayan ve onları yok eden bir mekanizmayı aktive eden monoklonal antikor tedavisidir. Bu tedavilerin her ikisinin birlikte kullanılması, genellikle en yüksek tedavi yanıtını verir. Özellikle agresif veya tekrarlayan KLL vakalarında, kan ve kemik iliği kök hücre nakli vaat göstermiştir. Özel tedavi görüp görmese de KLL hastalarının tüm bakımı, destekleyici bakım dediğimiz şeyi içerir ve kan trombositlerinin (trombositopeni) sayısındaki azalma ile ilişkili kanama için kullanılan trombosit transfüzyonlarını içerir. Anemi olduğunda, paketlenmiş kırmızı kan hücrelerinin transfüzyonları genellikle yapılır. Antibiyotikler, genellikle lökosit sayısındaki (lenfopeni) ve kandaki düşük gammaglobulin seviyesindeki bir azalmaya bağlı bakteriyel enfeksiyonlarla savaşmak için kullanılır. Aşılar önemlidir ve pnömokok aşıları, prevnar ve pneumovax’ın yanı sıra yıllık grip içermelidir. Ancak, canlı virüs aşıları, zonaya karşı böyle tehlikeli olabilir. FDA, bazı hastalarda kronik lenfositik lösemili bazı hastaları tedavi etmek için anti-kanser ilacı Rituxan’ı (rituximab) onayladı. Rituxan, birinci basamak tedaviye başlayan KLL hastaları için kemoterapi ile birlikte tasarlanmıştır. Rituxan, diğer iki kemoterapi ilacı, fludarabin ve siklofosfamid ile birlikte verilir. Rituxan, Genentech, Inc. tarafından üretilmiştir. Son zamanlarda, rituximab ile aynı hedefe sahip diğer iki antikor, oral kemoterapi hapı klorambucil ile kombinasyon halinde CLL’nin ön cephe tedavisi için FDA tarafından onaylanmıştır. Bunlar arasında CLL hücrelerinin kemik iliğinden temizlenmesinde bile çok etkili olan obinutuzumab (Gazyva) bulunur. FDA aynı zamanda Arzerra’yı (Ofatumumab), başlangıçta refrakter hastalar için, ancak daha yakın zamanda, klorambucil ile birlikte daha önce tedavi edilmemiş hastalar ve daha önce kemoimmünoterapi almış ve remisyonda olan hastalar için CLL ile savaşmasını onaylamıştır. Arzerra, GlaxoSmithKline tarafından üretilmiştir. Treanda (Bendamustine hydrochloride), CLL tedavisi için FDA tarafından onaylandı. Treanda’nın, CLL için diğer kemoterapilere benzer şekilde her dört haftada bir uygulandığında etkili olabileceği gösterilmiştir. Treanda, Cephalon, Inc. tarafından üretilmiştir. Son birkaç yıl, KLL için çok etkili küçük molekül inhibitörlerinin patladığını gördü. Bunlar haplardır ve genellikle iyi tolere edilirler. 2014 yılında, Imbruvica (ibrutinib), en az bir önceki tedavi almış ve yüksek riskli del17p hastaları olan kronik lenfositik lösemi hastalarını tedavi etmek için onaylanmıştır. 2016 yılında, bu etiket daha önce tedavi edilmemiş olanlar dahil tüm KLL hastalarını içerecek şekilde genişletildi. Bu ilaç daha önce manto hücreli lenfoma hastalarını tedavi etmek için onaylandı. Imbruvica Pharmacyclics tarafından üretilmiştir. Idelalisib, 2014 yılında da, eşlik eden tıbbi sorunları olan relapselenmiş KLL hastaları için onaylanan başka bir oral inhibitördür. 2016’da, venetoclax, sadece tekrarlanan 17p silinmiş CLL hastaları için onaylandı. Bunların hepsi hala nasıl en iyi şekilde kullanılacağını öğrendiğimiz mükemmel ilaçlardır. 2017’de, ilaç ilacı rituximab ve hyaluronidaz insanı (Rituxan Hycela), KLL’li yetişkinler için onaylandı. Bu ilaç Genentech, Inc. tarafından üretilmiştir.